straż (język polski) edytuj

wymowa:
IPA[straʃ], AS[straš], zjawiska fonetyczne: wygł.
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) pilnowanie, strzeżenie kogoś lub czegoś przed niebezpieczeństwem
(1.2) osoba albo grupa osób strzegąca lub pilnująca kogoś, czegoś
(1.3) pot. straż pożarna[1]
odmiana:
(1.1-3)
przykłady:
(1.3) Coś się stało! Straż jechała!
składnia:
kolokacje:
(1.1) pełnić / trzymać straż, oddać pod straż
(1.2) straż pożarnastraż granicznastraż leśnastraż marszałkowskastraż miejskastraż przybrzeżna • straż honorowa / przednia / tylna
synonimy:
(1.2) warta
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. starża ż, straża ż, strażnik mos, strażniczka ż, strażnica ż, strażak mos
przym. strażniczy, strażacki
związki frazeologiczne:
etymologia:
(1.1-2) czes. stráž[2]
(1.3) skr. pol. straż pożarna[1]
uwagi:
tłumaczenia:
(1.3) zobacz listę tłumaczeń w haśle: straż pożarna
źródła:
  1. 1,0 1,1 Sylwia Sojda, Procesy uniwerbizacyjne we współczesnych polskich i słowackich tekstach publicystycznych, w: Języki zachodniosłowiańskie w XXI wieku, t. 3, Współczesne języki słowiańskie, Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego, Katowice 2009, s. 217.
  2. Edward Łuczyński, Jolanta Maćkiewicz, Językoznawstwo ogólne. Wybrane zagadnienia, wyd. II rozszerzone i uzupełnione, Wydawnictwo Uniwersytetu Gdańskiego, Gdańsk 2002, s. 117.