składnik

składnik (język polski)

składniki (1.1) na pizzę

wymowa:

​, IPA: [ˈskwadʲɲik], AS: [sku̯adʹńik], zjawiska fonetyczne: zmięk.

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) część składowa czegoś

(1.2) mat. jeden z obiektów dodawanych dający sumę

odmiana:

(1.1-2)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	składnik	składniki
dopełniacz	składnika	składników
celownik	składnikowi	składnikom
biernik	składnik	składniki
narzędnik	składnikiem	składnikami
miejscownik	składniku	składnikach
wołacz	składniku	składniki

przykłady:

składnia:

(1.1) składnik + D.

kolokacje:

synonimy:

(1.1) komponent, ingredient

(1.2) dodajnik

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. skład m, składak m, składka ż, składanka ż, składanie n, poskładanie n, składowa ż, składnica ż, składzik m

czas. składać ndk., poskładać dk.

przym. składnikowy, składowy, składkowy, składankowy

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) ingredient; (1.2) addend
• arabski: (1.1) مكون, مركب
• baskijski: (1.1) osagai; (1.2) batugai
• duński: (1.1) ingrediens w
• esperanto: (1.1) ingredienco; (1.2) adicianto
• fiński: (1.1) ainesosa
• francuski: (1.1) élément
• grenlandzki: (1.1) pisataq
• hiszpański: (1.1) componente m, elemento m, (spożywczy) ingrediente m; (1.2) sumando m
• interlingua: (1.1) ingrediente
• kataloński: (1.1) ingredient m
• łotewski: (1.1) komponents
• niemiecki: (1.1) Komponente ż, Bestandteil m, Zutat ż; (1.2) Summand m
• norweski (bokmål): (1.1) ingrediens m
• norweski (nynorsk): (1.1) ingrediens m
• rosyjski: (1.1) элемент m, компонент m, ингредиент m
• szwedzki: (1.1) ingrediens w
• ukraiński: (1.1) скла́дни́к m
• włoski: (1.1) elemento

źródła: