samozwaniec
samozwaniec (język polski) edytuj
- wymowa:
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik samozwaniec samozwańcy dopełniacz samozwańca samozwańców celownik samozwańcowi samozwańcom biernik samozwańca samozwańców narzędnik samozwańcem samozwańcami miejscownik samozwańcu samozwańcach wołacz samozwańcu / podn. samozwańcze[2] samozwańcy depr. M. i W. lm: (te) samozwańce
- przykłady:
- składnia:
- synonimy:
- (1.1) uzurpator
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. samozwaństwo n, Samozwaniec m/ż
- forma żeńska samozwanka ż
- przym. samozwańczy
- przysł. samozwańczo
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- białoruski: (1.1) самазванец m
- bułgarski: (1.1) самозванец m
- rosyjski: (1.1) самозванец m
- ukraiński: (1.1) самозванець m
- źródła:
- ↑
Uniwersalny słownik języka polskiego, red. Stanisław Dubisz i Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN.
- ↑ Hasło „samozwaniec” w: Wielki słownik poprawnej polszczyzny PWN, red. Andrzej Markowski, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2004, ISBN 978-83-01-14198-1, s. 1021.
