runy
runy (język polski) edytuj
- wymowa:
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
- (1.1) hist. dawne pismo używane przez ludy germańskie; zob. też runy w Wikipedii
- (1.2) hist. zabytki pisane runami (1.1)
- (1.3) etn. karelskie i fińskie ludowe pieśni epickie[1]
rzeczownik, forma fleksyjna
- odmiana:
- (1.1-2) blp,
przypadek liczba mnoga mianownik runy dopełniacz run / rzad. runów[2][1] celownik runom biernik runy narzędnik runami miejscownik runach wołacz runy - (1.3) blp,
przypadek liczba mnoga mianownik runy dopełniacz run[1] celownik runom biernik runy narzędnik runami miejscownik runach wołacz runy
- przykłady:
- (1.1) Miecz miał nieskomplikowaną rękojeść, wybite wschodnimi runami znaki manufaktury, z Wysp Anvash chyba, bo z drugiej strony Lwa z Morza wytłoczono[3].
- składnia:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- (1.1) alfabet
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- źródła:
- ↑ 1,0 1,1 1,2
Hasło „runy II” w: Uniwersalny słownik języka polskiego, red. Stanisław Dubisz i Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN.
- ↑ Hasło „runy” w: Wielki słownik poprawnej polszczyzny PWN, red. Andrzej Markowski, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2004, ISBN 978-83-01-14198-1, s. 1008.
- ↑ Artur Baniewicz, Smoczy pazur, 2003, Narodowy Korpus Języka Polskiego.
