ringklocka

ringklocka (język szwedzki)

wymowa:

IPA: [riŋklokːa]

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj wspólny

(1.1) dzwonek (np. na budziku, na rowerze, szkolny)

(1.2) techn. brzęczyk

odmiana:

(1.1) en ringklocka, ringklockan, ringklockor, ringklockorna

przykłady:

(1.1) När ringklockan ringer, lektionen börjar → Gdy dzwoni dzwonek, lekcja się zaczyna.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

szw. ringa + klocka → dzwonić + dzwonek

uwagi:

zobacz też: klocka • bjällra • skälla • pingla • handklocka • ringklocka • dörrklocka • primklocka • koskälla • kyrkklocka • slagklocka • vällingklocka (dzwonki i dzwony)

źródła: