ringe (język duński) edytuj

wymowa:
znaczenia:

czasownik

(1.1) dzwonić (nawiązać połączenie telefoniczne)
(1.2) dzwonić

przymiotnik

(2.1) marny, lichy, słaby
odmiana:
(1) at ringe, ringer, ringede, ringet
(2) ringe, ringe, ringe; st. wyższy ringere; st. najwyższy ringest
przykłady:
(1.1) Mens den chokerede dreng gaden, ringede lærerinden til politiet.Podczas, gdy zaszokowany chłopiec leżał na ulicy, nauczycielka dzwoniła na policję.
(1.1) Sabine blev beruset og ringede til sin ex-kæreste.Sabina upiła się i zadzwoniła do swojego byłego.
(1.2) Kirkeklokkene ringer uafbrudt, snart vil jeg klage til kommunen.Dzwony kościelne dzwonią bez przerwy, wkrótce wniosę skargę do urzędu gminy.
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) telefonere
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
(1) st.nord. hringja
(2) śdn. ringe
uwagi:
źródła:

ringe (język norweski (bokmål)) edytuj

wymowa:
znaczenia:

czasownik

(1.1) dzwonić
odmiana:
(1.1) å ringe, ringer, ringte, ringt
przykłady:
(1.1) Ring meg i morgen!Zadzwoń do mnie jutro!
(1.1) Det ringer døra.Ktoś dzwoni do drzwi.
(1.1) Jeg var akkurat badet da telefonen ringte.Właśnie byłem w łazience, gdy zadzwonił telefon.
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
źródła: