rachować (język polski) edytuj

wymowa:
IPA[raˈxɔvaʨ̑], AS[raχovać]
?/i
znaczenia:

czasownik przechodni niedokonany

(1.1) przest. liczyć
odmiana:
(1.1) koniugacja IV
przykłady:
(1.1) Gdy półżywi z trwogi i zmęczenia jęli się rachować na brzegu, stwierdzono ze zdumieniem, że nikogo nie brakuje[1].
(1.1) Były czasy, w których każda wieś w naszym regionie miała szkółkę z jednym nauczycielem, który uczył pisać, czytać, rachować do tysiąca i modlić się do Boga[2].
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) liczyć
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. rachunkowy mos, rachowanie n, rachunek m, rachuba ż, rachunkowość ż
przym. rachunkowy
czas. porachować
związki frazeologiczne:
kto długo rachuje, ten się przerachuje
etymologia:
niem.[3]
uwagi:
tłumaczenia:
zobacz listę tłumaczeń w haśle: liczyć
źródła:
  1. Zofia Kossak, Przymierze, 1952, Narodowy Korpus Języka Polskiego.
  2. Tadeusz Samselski, Nakielski Czas, 26/01/2005, Narodowy Korpus Języka Polskiego.
  3. Zenon Klemensiewicz, Historia języka polskiego, PWN, Warszawa 2002, s. 137.