pustać

pustać (język polski)

Pustać (1.1) Lüneburska

wymowa:

IPA: [ˈpustaʨ̑], AS: [pustać]

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) pustkowie, nieużytki porośnięte niską roślinnością bez drzew

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

(1.1) Pustać Lüneburska

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. pustak mrz / mos, pustka ż, pustkowie n, pustota ż

czas. pustoszeć ndk., pustoszyć ndk.

przym. pustakowy, pusty, pustawy

przysł. pusto, pustawo

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• niemiecki: (1.1) Brachland n

źródła: