przeznaczenie

przeznaczenie (język polski)

wymowa:

IPA: [ˌpʃɛznaˈʧ̑ɛ̃ɲɛ], AS: [pšeznačẽńe], zjawiska fonetyczne: zmięk.• utr. dźw.• nazal.• -ni…• akc. pob. ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj nijaki

(1.1) cel, dla którego służy dana rzecz

(1.2) nieunikniona przyszłość; coś, co musi się stać

(1.3) rzecz. odczas. od przeznaczyć

odmiana:

(1.1-3)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	przeznaczenie	przeznaczenia
dopełniacz	przeznaczenia	przeznaczeń
celownik	przeznaczeniu	przeznaczeniom
biernik	przeznaczenie	przeznaczenia
narzędnik	przeznaczeniem	przeznaczeniami
miejscownik	przeznaczeniu	przeznaczeniach
wołacz	przeznaczenie	przeznaczenia

przykłady:

(1.1) Stworzyłem urządzenie, którego przeznaczeniem jest pomoc osobom niesłyszącym.

(1.2) Wróżka wywróżyła mi, że moim przeznaczeniem jest zawód aktora i życie w bogactwie.

(1.3) Burmistrz zapowiedział przeznaczenie dużej kwoty na nowy stadion.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.2) los, fatum

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. przeznaczony mos, przeznaczanie n, przeznaczona ż

czas. przeznaczać ndk., przeznaczyć dk.

przym. przeznaczony

związki frazeologiczne:

(1.1) miejsce przeznaczenia

(1.2) ślepe przeznaczenie • wierzyć w przeznaczenie

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) destination; (1.2) destiny, fate
• arabski: (1.2) قدر, نهاية, مصير
• bułgarski: (1.1) предназначение n; (1.2) съдба ż
• chiński standardowy: (1.1) 目的 (mùdì); (1.2) 命运 (mìngyùn)
• chorwacki: (1.1) namjena ż; (1.2) sudbina ż
• czeski: (1.1) určení n; (1.2) osud m
• duński: (1.1) bestemmelse w
• dzongkha: (1.1) ཀརྨ
• esperanto: (1.2) sorto
• estoński: (1.1) otstarve; (1.2) saatus
• fiński: (1.1) tarkoitus; (1.2) kohtalo
• francuski: (1.1) destin m, destinée ż, destination ż, prédestination ż
• hebrajski: (1.2) גורל m (gōrāl)
• hindi: (1.1) कर्म
• hiszpański: (1.1) fin m (1.2) destino m
• indonezyjski: (1.1) ditujukan; (1.2) nasib, takdir, bilangan
• interlingua: (1.2) destino
• japoński: (1.1) 目的 (mokuteki); (1.2) 運命 (うんめい, unmei)
• jidysz: (1.2) לאָז m (loz)
• karaimski: (1.2) йол
• kataloński: (1.1) fi m; (1.2) destí m, atzar m
• koreański: (1.1) 목적; (1.2) 운명
• litewski: (1.1) paskirtis ż; (1.2) dalia ż, likimas m
• luksemburski: (1.1) Destinatioun ż; (1.2) Schicksal n
• łotewski: (1.2) liktenis m
• macedoński: (1.1) намена ż (namena)
• niderlandzki: (1.1) bedoeling ż, doel n; (1.2) lot n, noodlot n, bestemming ż
• niemiecki: (1.1) Bestimmung ż; (1.2) Schicksal n
• norweski (bokmål): (1.1) formål n; (1.2) skjebne m
• nowogrecki: (1.1) προορισμός m, σκοπός m; (1.2) πεπρωμένο n, μοίρα ż
• ormiański: (1.2) ճակատագիր
• portugalski: (1.1) objetivo m; (1.2) destino m, sina ż, fado m
• rosyjski: (1.1) предназначение n; (1.2) предназначение n
• rumuński: (1.1) scop n; (1.2) destin n
• serbski: (1.1) намена / namena ż; (1.2) судбина / sudbina ż
• słowacki: (1.1) určenie n; (1.2) osud m
• słoweński: (1.1) namen m; (1.2) usoda ż
• suahili: mungu
• szwedzki: (1.1) ändamål n; (1.2) öde w
• turecki: (1.2) kader
• ukraiński: (1.1) призначення n; (1.2) доля ż
• węgierski: (1.1) cél; (1.2) sors
• wietnamski: (1.1) mụch đích; (1.2) số phận, định mệnh
• włoski: (1.1) destinazione ż; (1.2) destino m, fato m, sorte ż

źródła: