prekognicja

prekognicja (język polski)

wymowa:

IPA: [ˌprɛkɔɟˈɲiʦ̑ʲja], AS: [prekoǵńicʹi ̯a], zjawiska fonetyczne: zmięk.• akc. pob. ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) zjawisko paranormalne mające polegać na umiejętności przewidywania zdarzeń, które dopiero będą miały miejsce w przyszłości; zob. też prekognicja w Wikipedii

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza
mianownik	prekognicja
dopełniacz	prekognicji
celownik	prekognicji
biernik	prekognicję
narzędnik	prekognicją
miejscownik	prekognicji
wołacz	prekognicjo

przykłady:

(1.1) On posiada zdolność prekognicji.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

p.łac. praecognitio → przedwiedza, przeczucie

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) precognition
• bułgarski: (1.1) прекогниция ż
• czeski: (1.1) prekognice ż
• fiński: (1.1) prekognitio
• francuski: (1.1) précognition ż
• hiszpański: (1.1) precognición ż
• indonezyjski: (1.1) prekognisi
• japoński: (1.1) 予知(よち) (yo chi)
• kataloński: (1.1) precognició ż
• koreański: (1.1) 예지 (yeji)
• macedoński: (1.1) прекогниција ż
• niemiecki: (1.1) Präkognition ż
• nowogrecki: (1.1) προαίσθηση ż (proaísthīsī)
• portugalski: (1.1) precognição ż
• rosyjski: (1.1) прекогниция ż
• tamilski: (1.1) முன்னறிவு (muṉṉaṟivu)
• włoski: (1.1) premonizione ż

źródła: