prank

prank (język polski)

wymowa:

IPA: [prãŋk], AS: [prãŋk], zjawiska fonetyczne: nazal.• -nk- 

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy lub męskozwierzęcy

(1.1) psikus, figiel, nabranie kogoś

odmiana:

przykłady:

(1.1) Andrzej Duda dał się nabrać na rosyjski prank!

składnia:

kolokacje:

(1.1) zrobić komuś pranka

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. prankster m, pranksterka ż

przym. prankowy

czas. sprankować dk.

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) prank

źródła:

prank (język angielski)

wymowa:

enPR: prăngk, IPA: /præŋk/, SAMPA: /pr{Nk/

wymowa australijska

znaczenia:

rzeczownik

(1.1) figiel, psikus, wybryk

odmiana:

(1.1) lp prank; lm pranks

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. prankster

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła: