pragmatyk (język polski) edytuj

wymowa:
IPA[praɡˈmatɨk], AS[pragmatyk] ?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) człowiek odznaczający się praktycznym sposobem myślenia i działania[1]
(1.2) historyk przedstawiający fakty, wydarzenia historyczne w ich logicznej i przyczynowo-skutkowej zależności[1]
(1.3) prawnik, specjalista w dziedzinie pragmatyki[1]
odmiana:
(1)
przykłady:
(1.1) Unijna komisarz ds. polityki regionalnej Danuta Huebner uważa, że na ostatnim szczycie Unii Europejskiej w Brukseli, ton dyskusji nadawali pragmatycy.[2]
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. pragmatyczka ż, pragmatyka ż, pragmatyczność ż, pragmatyzm mrz, pragmatysta mos, pragmatystka ż
przym. pragmatyczny, pragmatystyczny
przysł. pragmatycznie
związki frazeologiczne:
etymologia:
łac. pragmaticusbiegły prawnik[3]
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. 1,0 1,1 1,2   Hasło „pragmatyk” w: Słownik języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  2. Huebner o szczycie UE: pragmatycy nadali ton dyskusji
  3. Hasło „pragmatyk” w: Słownik wyrazów obcych, Wydawnictwo Naukowe PWN, wyd. 1995 i nn.