praca każda ma zapłatę; rozkosz sromotę, utratę

praca każda ma zapłatę; rozkosz sromotę, utratę (język polski)

wymowa:

IPA: [ˈpraʦ̑a ˈkaʒda ˈma zaˈpwatɛ ˈrɔskɔʃ srɔ̃ˈmɔtɛ uˈtratɛ], AS: [praca každa ma zapu̯ate roskoš srõmote utrate], zjawiska fonetyczne: utr. dźw.• nazal.• denazal.

znaczenia:

przysłowie polskie

(1.1) każdy trud zostaje nagrodzony, a pusta rozrywka — ukarana

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

• inne wersje: praca każda ma zapłatę, rozpusta sromotę • każda praca ma zapłatę
• zobacz inne przysłowia o pracy

tłumaczenia:

źródła:

 Hasło „praca” w: Samuel Adalberg, Księga przysłów, przypowieści i wyrażeń przysłowiowych polskich, Druk Emila Skiwskiego, Warszawa 1889–1894, s. 430.