potenco

potenco (esperanto)

morfologia:

potenc•o

wymowa:

​

znaczenia:

rzeczownik

(1.1) moc, potęga, siła

(1.2) mocarstwo, potęga

(1.3) władza

(1.4) mat. potęga

odmiana:

(1)

 

	ununombro	multenombro
nominativo	potenco	potencoj
akuzativo	potencon	potencojn

przykłady:

(1.2) Kiam en la Fluo de homaj eventoj, fariĝas necese, ke unu popolo dissolvu la politikajn ligojn kiuj kunigis ilin kun alia, kaj alprenu inter la potencoj de la tero, la apartan kaj egalan lokon al kiu rajtigas ilin la Leĝoj de la Naturo kaj la Dio de la Naturo, deca respekto pri la opinioj de la homaro postulas, ke ili deklaru la kaŭzojn kiuj pelis ilin al tiu apartiĝo. → Ilekroć wskutek biegu wypadków koniecznym się staje dla jakiegoś narodu, by zerwał więzy polityczne łączące go z innym narodem i zajął wśród potęg ziemskich oddzielną i równorzędną pozycję, do której upoważniają go prawa natury i jej Bóg, to właściwy szacunek dla całej ludzkości wymaga, aby naród ten podał powody, które skłaniają go do oderwania się.

składnia:

kolokacje:

(1.4) n-a potenco

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

przym. potenca

czas. potenci

przysł. potence

związki frazeologiczne:

espero kaj pacienco kondukas al potenco • for konscienco, venos potenco • laboro kaj pacienco kondukas al potenco • plej granda potenco kuŝas en la komenco • pli bona pura konscienco, ol malpura potenco • pura konscienco estas plej granda potenco • se mi faru riverencon, mi elektas potencon

etymologia:

uwagi:

źródła: