pokuta
pokuta (język polski) edytuj
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza mianownik pokuta dopełniacz pokuty celownik pokucie biernik pokutę narzędnik pokutą miejscownik pokucie wołacz pokuto
- składnia:
- synonimy:
- (1.1) ekspiacja
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. pokutnik m, pokutnica ż, pokutowanie n
- czas. pokutować ndk., odpokutować dk.
- przym. pokutny
- związki frazeologiczne:
- przeproszenie jest najlepszą formą pokuty
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- afrykanerski: (1.1) bieg
- angielski: (1.1) expiation, penance
- czeski: (1.1) pokání n
- duński: (1.1) pønitense w
- francuski: (1.1) pénitence ż
- hiszpański: (1.1) penitencia ż
- niemiecki: (1.1) Buße ż
- nowogrecki: (1.1) επιτίμιο n
- rosyjski: (1.1) покаяние n
- rumuński: (1.1) podvig
- ukraiński: (1.1) спокута ż, покаяння n
- wilamowski: (1.1) bus ż, bu̇ss ż, büs ż
- źródła:
pokuta (język czeski) edytuj
- wymowa:
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik pokuta pokuty dopełniacz pokuty pokut celownik pokutě pokutám biernik pokutu pokuty wołacz pokuto pokuty miejscownik pokutě pokutách narzędnik pokutou pokutami
- przykłady:
- składnia:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- źródła:
pokuta (język słowacki) edytuj
- wymowa:
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- przykłady:
- składnia:
- synonimy:
- (1.1) trest
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- źródła:
- ↑ Nina Trnka, Slovak-English English-Slovak Dictionary, Hippocrene Books, New York 1992, ISBN 0-87052-115-2, s. 283.