pedantyczny (język polski) edytuj

wymowa:
IPA[ˌpɛdãnˈtɨʧ̑nɨ], AS[pedãntyčny], zjawiska fonetyczne: nazal.akc. pob.
?/i
znaczenia:

przymiotnik

(1.1) skrajnie, nadmiernie dokładny
odmiana:
(1.1)
przykłady:
(1.1) Janka wiedziała, do czego to wszystko zmierza, więc zbyt do serca nie brała drwin Meli ani pedantycznych informacji reżysera. (W. Reymont: Komediantka)
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) drobiazgowy, skrupulatny
antonimy:
(1.1) bałaganiarski
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. pedant m, pedantka ż, pedantyczność ż, pedantyzm m, pedanteria ż
przysł. pedantycznie
przym. pedanteryjny
związki frazeologiczne:
etymologia:
pol. pedant, za niem. pedantisch[1]
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. Hasło „pedantyczny” w: Słownik wyrazów obcych, Wydawnictwo Naukowe PWN, wyd. 1995 i nn.