paronim

paronim (język polski)

wymowa:

IPA: [paˈrɔ̃ɲĩm], AS: [parõńĩm], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) jęz. wyraz kojarzący się z innym ze względu na podobieństwo brzmienia, ale odmienny pod względem znaczeniowym; zob. też paronim w Wikipedii

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	paronim	paronimy
dopełniacz	paronimu	paronimów
celownik	paronimowi	paronimom
biernik	paronim	paronimy
narzędnik	paronimem	paronimami
miejscownik	paronimie	paronimach
wołacz	paronimie	paronimy

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. paronimia ż

przym. paronimiczny

związki frazeologiczne:

etymologia:

(1.1) franc. paronyme < gr. παρώνυμον < gr. παρά + όνυμα → obok, mimo + imię

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) paronym
• białoruski: (1.1) паронім m
• francuski: (1.1) paronyme m
• hiszpański: (1.1) parónimo m
• kataloński: (1.1) parònim m
• niemiecki: (1.1) Paronym n
• nowogrecki: (1.1) παρώνυμο n
• rosyjski: (1.1) пароним m
• ukraiński: (1.1) паронім m

źródła: