pantokrator
pantokrator (język polski) edytuj
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
- (1.1) ikonogr. malarski sposób przedstawienia Chrystusa jako wszechwładcy i sędziego wszechrzeczy – z Biblią i gestem błogosławieństwa; zob. też pantokrator w Wikipedii
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik pantokrator pantokratory dopełniacz pantokratora pantokratorów celownik pantokratorowi pantokratorom biernik pantokrator pantokratory narzędnik pantokratora pantokratorami miejscownik pantokratorem pantokratorach wołacz pantokratorze pantokratory
- przykłady:
- składnia:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. Pantokrator m, pantokracja ż
- związki frazeologiczne:
- uwagi:
- (1.1) pisownia od małej litery za: Halina Zgółkowa Praktyczny słownik współczesnej polszczyzny, tom 27, Wydawnictwo Kurpisz, Poznań 2000, ISBN 8387621854, s. 341
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) pantocrator
- hiszpański: (1.1) pantocrátor m
- nowogrecki: (1.1) παντοκράτορας m, kathar. παντοκράτωρ m
- źródła: