Wikisłownik

pajęcznik

pajęcznik (język polski) edytuj

wymowa:
[uwaga 1] IPA: [paˈjɛ̃n͇ʧ̑ʲɲik], AS: [pai ̯ẽṇčʹńik], zjawiska fonetyczne: zmięk.• udziąs.• nazal.• asynch. ę 
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) daw. wrzesień[1]
(1.2) st.pol. październik[2]
(1.3) st.pol. listopad[2]
odmiana:
przykłady:
(1.1) Za niedługo będzie pajęcznik. Trzeba będzie zbierać wrzosy.
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.2) listopad, paździerzeń[2]
(1.3) listopad, październik, wrzesień[2]
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
(1.2) pol. pajęczyna babiego lata[2]
uwagi:
  1. ↑ jeśli nie zaznaczono inaczej, jest to wersja odpowiadająca współczesnym standardom języka ogólnopolskiego
tłumaczenia:
(1.1) zobacz listę tłumaczeń w haśle: wrzesień
(1.2) zobacz listę tłumaczeń w haśle: październik
(1.3) zobacz listę tłumaczeń w haśle: listopad
źródła:
  1. ↑ rozdział XXIII, Nazwy miesięcy w: Najdawniejsze zabytki języka polskiego, oprac. Witold Taszycki, Zakład Narodowy im. Ossolińskich, Wrocław 1976, s. 136-137.
  2. ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 2,4 Zenon Klemensiewicz, Historia języka polskiego, PWN, Warszawa 2002, s. 119.
Źródło: „https://pl.wiktionary.org/w/index.php?title=pajęcznik&oldid=7916449”