półbóg (język polski) edytuj

wymowa:
IPA[ˈpuwbuk], AS[puu̯buk], zjawiska fonetyczne: wygł.
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) mit. syn boga i śmiertelniczki lub bogini i śmiertelnika[1]
odmiana:
(1.1)
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
(1.1) pol. pół + bóg
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1.   Słownik języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  2. Zygmunt Saloni, Marcin Woliński, Robert Wołosz, Włodzimierz Gruszczyński, Danuta Skowrońska, Słownik gramatyczny języka polskiego na płycie CD, Warszawa 2012, ISBN 978-83-927277-2-9.