otoczenie (język polski) edytuj

 
jedno z możliwych otoczeń (1.3) punktu   na brzegu prostokąta
wymowa:
IPA[ˌɔtɔˈʧ̑ɛ̃ɲɛ], AS[otočńe], zjawiska fonetyczne: zmięk.nazal.-ni…akc. pob. ?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj nijaki

(1.1) łącznie to, co znajduje się blisko ze wszystkich stron
(1.2) ludzie, z którymi ma się najczęstsze kontakty, którzy najbardziej znaczący
(1.3) mat. dowolny zbiór, który zawiera zbiór otwarty, zawierający dany punkt; zob. też otoczenie (matematyka) w Wikipedii
(1.4) zbiór elementów, które nie wchodzą w skład danego systemu, organizacji, itp., jednak mają na niego wpływ
(1.5) rzecz. odczas. od otoczyć
odmiana:
przykłady:
(1.1) Brzydkie otoczenie nie nastraja romantycznie.
(1.2) Otoczenie bardzo zachęcało go do rzucenia palenia.
(1.3) Okrąg jest brzegiem koła, gdyż dowolne otoczenie punktu na okręgu zawiera zarówno punkty należące, jak i nie należące do koła.
(1.4) Otoczenie rynkowe ma wpływ na podejmowanie decyzji w firmie.
(1.5) Otoczenie kamieni przeciwnika i zabranie im wszystkich oddechów powoduje bicie w grze go.
składnia:
kolokacje:
(1.2) otoczenie biznesowe
(1.4) otoczenie sieciowe • otoczenie marketingowe • otoczenie ekonomiczne • otoczenie rynkowe • otoczenie bliższe • otoczenie dalsze • otoczenie organizacji • otoczenie budynku • otoczenie przedsiębiorstwa • otoczenie firmy • otoczenie konkurencyjne • otoczenie konsumenta • otoczenie socjokulturowe
(1.5) otoczenie ramionami • otoczenie wojskiem • otoczenie wałami
synonimy:
(1.1) okolica, obszar dookoła, pobliże, sąsiedztwo
(1.2) znajomi, bliscy, współpracownicy
(1.5) oblężenie, okrążenie, osaczenie, oskrzydlenie
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. otaczanie n, otoczka ż, otoczak m, makrootoczenie n, tokarka ż
czas. otoczyć dk., otaczać ndk.
przym. otoczeniowy, otoczakowy
przysł. otoczeniowo
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
zob. też otoczenie w Wikipedii
zob. też otoczenie w Wikicytatach
tłumaczenia:
źródła: