opozycja (język polski) edytuj

wymowa:
IPA[ˌɔpɔˈzɨʦ̑ʲja], AS[opozycʹi ̯a], zjawiska fonetyczne: zmięk.akc. pob. ?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) przeciwstawienie, przeciwdziałanie
(1.2) polit. partia, stronnictwo przeciwne rządowi lub większości parlamentarnej; zob. też opozycja (polityka) w Wikipedii
(1.3) astr. przeciwstawne położenie ciał niebieskich względem obserwatora na Ziemi; zob. też opozycja (astronomia) w Wikipedii
(1.4) szach. przeciwstawne położenie króli na jednej linii lub przekątnej, kiedy oddziela je jedno pole
(1.5) sport. zabezpieczenie ręki gardą w szermierce[1]
(1.6) jęz. zestawienie przeciwstawnych sobie elementów języka; zob. też opozycja (językoznawstwo) w Wikipedii
odmiana:
(1.1-6)
przykłady:
(1.2) Opozycja może liczyć na 50 miejsc w parlamencie.
(1.3) Mars i Słońce dzisiaj w opozycji.
(1.4) W końcówkach z pojedynczym pionem uzyskanie opozycji jest jedynym środkiem obronnym.
składnia:
(1.1) opozycja wobec + D.być w opozycji do + D.
kolokacje:
(1.2) konstruktywna opozycja • opozycja parlamentarna / pozaparlamentarnaprzejść do opozycji • słaba / silna / bierna / aktywna / rzeczywista / pozorna opozycja
(1.4) opozycja prosta / skośna / boczna
synonimy:
(1.1) przeciwstawienie, przeciwdziałanie, antagonizm
antonimy:
(1.2) rząd, władza, koalicja
(1.3) koniunkcja
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. opozycyjność ż, opozycjonista m, opozycjonistka ż, oponent m, oponentka ż, oponowanie n, pozycja ż, pozycjonowanie n, supozycja ż
zdrobn. opozycyjka ż
czas. oponować ndk., pozycjonować ndk.
przym. opozycyjny, pozycyjny
przysł. opozycyjnie, pozycyjnie
związki frazeologiczne:
etymologia:
łac. oppositioopór < łac. opponoprzeciwstawiać, kłaść naprzeciw < łac. ob + pononaprzeciw + kłaść
por. pozycja
uwagi:
zob. też opozycja w Wikipedii
zob. też opozycja w Wikicytatach
tłumaczenia:
źródła:
  1.   Hasło „opozycja” w: Słownik języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  2.   Hasło „opozycja” w: Zygmunt Saloni, Włodzimierz Gruszczyński, Marcin Woliński, Robert Wołosz, Danuta Skowrońska, Zbigniew Bronk, Słownik gramatyczny języka polskiego — wersja online.