odtylcówka
odtylcówka (język polski) edytuj
- wymowa:
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- (1.1) broń palna nabijana od strony nasady lufy; zob. też broń odtylcowa w Wikipedii
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik odtylcówka odtylcówki dopełniacz odtylcówki odtylcówek celownik odtylcówce odtylcówkom biernik odtylcówkę odtylcówki narzędnik odtylcówką odtylcówkami miejscownik odtylcówce odtylcówkach wołacz odtylcówko odtylcówki
- przykłady:
- (1.1) John, uniesiony przez konia, ściskając go silnie kolanami, usiłował otworzyć odtylcówkę i wsunąć w lufę ładunek nowy[1].
- składnia:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- związki frazeologiczne:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) breechloader
- czeski: (1.1) zadovka ż
- hiszpański: (1.1) arma de retrocarga ż
- niemiecki: (1.1) Hinterlader m
- słowacki: (1.1) zadovka ż
- źródła:
- ↑ Jules Verne, Przygody trzech Rossyan i trzech Anglików w Południowej Afryce, tłum. Władysław Ludwik Anczyc, Księgarnia Ferdynanda Hoesicka, Warszawa 1883.