norweski (język polski) edytuj

 
norweskie (1.1) masło
wymowa:
IPA[nɔrˈvɛsʲci], AS[norvesʹḱi], zjawiska fonetyczne: zmięk. ?/i
znaczenia:

przymiotnik

(1.1) odnoszący się do państwa Norwegia lub Norwegów

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(2.1) język urzędowy Norwegii; zob. też język norweski w Wikipedii
odmiana:
(1.1)
(2.1)
przykłady:
(1.1) Norwescy piłkarze po raz kolejny wygrali z Danią.
(2.1) W Norwegii mówi się po norwesku.
składnia:
kolokacje:
(1.1) kombinacja norweskanarodowość norweska • obywatelstwo norweskie
(2.1) mówić / pisać / rozumieć po norwesku
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
(2.1) skandynawski
hiponimy:
(2.1) bokmål, nynorsk, samnorsk
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. Norwegia ż, Norweg m, Norweżka ż, norweskość ż
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła: