niespokojny (język polski) edytuj

 
niespokojna (1.3) kobieta
 
niespokojne (1.5) morze
wymowa:
IPA[ˌɲɛspɔˈkɔjnɨ], ASespokoi ̯ny], zjawiska fonetyczne: zmięk.akc. pob. ?/i
znaczenia:

przymiotnik

(1.1) będący ciągle w ruchu, wciąż podejmujący nowe działania[1][2]
(1.2) przejęty niepokojem, lękiem, troską[1]
(1.3) nerwowy[2]
(1.4) pełen niepokoju, zamętu, niebezpieczeństw[1]
(1.5) o zbiornikach wodnych: wzburzone[3]
(1.6) taki, który swym kształtem, brzmieniem itp. wywołuje wrażenie niepokoju[3]
odmiana:
(1.1-6)
przykłady:
składnia:
(1.2-3) niespokojny o + D. • niespokojny przez + B.
kolokacje:
(1.1) niespokojny charakter / umysł • niespokojna natura • niespokojne usposobienie
(1.3) niespokojny człowiek • niespokojna osoba
(1.5) niespokojne morze / ocean • niespokojna rzeka
(1.6) niespokojna linia / muzyka • niespokojne brzmienie • niespokojny zarys / kontur / obraz / kształt
synonimy:
(1.1) ruchliwy, nagły, żywiołowy
(1.2) zaniepokojony, rozdrażniony, poruszony, rozemocjowany, nieopanowany, daw. pieczliwy
(1.3) nerwowy, rozemocjowany, nieopanowany
(1.5) wzburzony
antonimy:
(1.1-5) spokojny
(1.1) powolny, flegmatyczny
(1.2-3) opanowany
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. niepokój mrz, niespokojność ż, niespokojenie n, niespokojnik m, niespokojniczek m, niespokojnicki m, niespokojnica ż, niespokojniczka ż, niespokojnicka ż, nieuspokojenie n, nieuspokajanie n, niezaspokojenie n, niezaspokajanie n, uniespokojenie n
czas. niespokoić ndk., uniespokoić dk.
przysł. niespokojnie
związki frazeologiczne:
niespokojne czasy
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. 1,0 1,1 1,2   Hasło „niespokojny” w: Słownik języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  2. 2,0 2,1   Hasło „niespokojny” w: Słownik języka polskiego pod redakcją Witolda Doroszewskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  3. 3,0 3,1   Hasło „niespokojny” w: Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN.