nieprawda

nieprawda (język polski)

wymowa:

IPA: [ɲɛˈpravda], AS: [ńepravda], zjawiska fonetyczne: zmięk. ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) coś co jest niezgodne z prawdą

wykrzyknik

(2.1) czyjaś odpowiedź wyrażająca gwałtowne i stanowcze zaprzeczenie

(2.2) używany na końcu frazy, w celu wyrażenia chęci potwierdzenia jej prawdziwości przez współrozmówcę, lub otrzymania aprobaty wobec poprzedzającej wykrzyknik frazy; często stosowany wraz z zmianą intonacji

odmiana:

(1.1) blm

 

przypadek	liczba pojedyncza
mianownik	nieprawda
dopełniacz	nieprawdy
celownik	nieprawdzie
biernik	nieprawdę
narzędnik	nieprawdą
miejscownik	nieprawdzie
wołacz	nieprawdo

(2.1-2) nieodm.

przykłady:

(1.1) Wszystko, co powiedziałeś o mnie, to nieprawda.

(2.2) "Pan chciał ze mną porozmawiać, nieprawda?" zapytał surowo, jak ksiądz jaki, że aż się zlękłam.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) fałsz, fikcja

(2.1) absolutnie nie, a skądże, wcale nie, właśnie, że nie, nic podobnego, skądże znowu, wolne żarty; pot. guzik prawda; wulg. gówno prawda, dupa jasiu

(2.2) nieprawdaż?, czyż nie?, pot. co nie?, pot. nie?

antonimy:

(1.1) prawda

hiperonimy:

hiponimy:

(1.1) kłamstwo, przesada

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. nieprawdziwość ż

przym. nieprawdziwy

przysł. nieprawdziwie

partyk. nieprawdaż

związki frazeologiczne:

dawno i nieprawda

etymologia:

pol. nie + prawda

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) untruth
• arabski: (1.1) كذب، مين
• białoruski: (1.1) няпраўда ż
• czeski: (1.1) nepravda ż
• duński: (1.1) usandhed w; (2.2) ikke, ik'
• esperanto: (1.1) malvero
• niemiecki: (1.1) Unwahrheit ż
• rosyjski: (1.1) неправда ż
• szwedzki: (1.1) osanning w, lögn w
• ukraiński: (1.1) неправда ż

źródła: