Wikisłownik

nauczycielka

nauczycielka (język polski) edytuj

 
nauczycielka (1.1)
wymowa:
IPA: [ˌnawuʧ̑ɨˈʨ̑ɛlka], AS: [nau̯učyćelka], zjawiska fonetyczne: zmięk.• epenteza ł • akc. pob. ​?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) eduk. kobieta, która zajmuje się nauczaniem
odmiana:
(1.1)
 
przypadekliczba pojedynczaliczba mnoga
mianowniknauczycielkanauczycielki
dopełniacznauczycielkinauczycielek
celowniknauczycielcenauczycielkom
bierniknauczycielkęnauczycielki
narzędniknauczycielkąnauczycielkami
miejscowniknauczycielcenauczycielkach
wołacznauczycielkonauczycielki
przykłady:
(1.1) Moi rodzice poprosili nauczycielkę, aby zwracała większą uwagę na moje problemy z ortografią.
(1.1) Obie nauczycielki były dla siebie jak siostry.
składnia:
kolokacje:
(1.1) nauczycielka języka niemieckiego / polskiego • nauczycielka chemii / matematyki / religii • nauczycielka ZPT
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
(1.1) przest. guwernantka, korepetytorka; w szkole średniej: pani profesor, pot. profesorka, uczn. środ. psorka
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. uczenie n, nauczanie n, nauczenie n, nauczycielstwo n, nauka ż, uczeń m
forma męska nauczyciel m
czas. uczyć ndk., nauczać ndk.
przym. nauczycielski, wyuczalny
przysł. nauczycielsko, uczenie
związki frazeologiczne:
etymologia:
pol. nauczyciel + -ka
uwagi:
tłumaczenia:
(1.1) dla języków niewyróżniających tu formy żeńskiej zobacz listę tłumaczeń w haśle: nauczyciel
źródła:
Źródło: „https://pl.wiktionary.org/w/index.php?title=nauczycielka&oldid=8286344”