narkotyk (język polski) edytuj

 
narkotyk (1.1)
wymowa:
IPA[narˈkɔtɨk], AS[narkotyk] ?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) substancja, którą przyjmowanie powoduje po jakimś okresie używania uzależnienie fizyczne; zob. też narkotyk w Wikipedii
(1.2) przen. coś lub ktoś nieodzowny, stale potrzebny
odmiana:
(1.1)
przykłady:
(1.1) Często narkotyki dzieli się na miękkie i twarde, choć kryterium podziału nie jest jasno ustalone[1].
(1.1) (…) warto być może powrócić do ich greckiego źródłosłowu i uznać, że narkotykiem jest to wszystko, co usypia świadomość, co odurza duszę lub ma zastąpić niczym proteza[2].
składnia:
kolokacje:
(1.1) zażywać / brać / przemycać / szmuglować narkotyki • handlować narkotykami • uzależnienie od narkotyków
synonimy:
(1.1) drag
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. narkoza ż, narkotyczność ż, narkotyzowanie n
czas. narkotyzować ndk.
przym. narkotyczny, narkotykowy
przysł. narkotycznie
związki frazeologiczne:
etymologia:
franc. narcotique < łac. narcoticum < gr. ναρκόω (narkóō) < gr. νάρκη (nárkē)
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. z Wikipedii
  2. Justyna Siemienowicz, Dusza pod narkozą [w:] Narkotyki (vs dusza). Minibook, Wydawnictwo Znak, 2013.