miech

miech (język polski) edytuj

miech (1.1)

miech (1.2)

miech (1.3)

wymowa:: IPA: [mʲjɛx], AS: [mʹi ̯eχ], zjawiska fonetyczne: zmięk.• i → j; ^?/i

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) techn. proste urządzenie do tłoczenia powietrza w instrumentach muzycznych, piecach^[1]

(1.2) fot. mechanizm harmonijkowego wysuwania obiektywu w starych aparatach fotograficznych^[1]

(1.3) pszcz. przyrząd do okadzania pszczół

(1.4) daw. worek^[1]

(1.1-4)

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	miech	miechy
dopełniacz	miecha	miechów
celownik	miechowi	miechom
biernik	miech	miechy
narzędnik	miechem	miechami
miejscownik	miechu	miechach
wołacz	miechu	miechy

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:: (1.3) miech pszczelarski, podkurzacz; (1.4) worek, wór, sakwa

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

zdrobn. mieszek m

przym. miechowy, mieszkowy, miesięczny

związki frazeologiczne:: kupić kota w miechu^[2]

etymologia:: prasł. *měxъ

uwagi:

tłumaczenia:

angielski: (1.1) bellows
baskijski: (1.1) hauspo
bułgarski: (1.1) мях m
hiszpański: (1.1) fuelle m
kataloński: (1.1) manxa ż
niemiecki: (1.1) Blasebalg m
ukraiński: (1.1) міх m; (1.2) міх m
wilamowski: (1.1) błözbuölgi m, błȫzbuølki m, błözbaojtuł m
włoski: (1.1) mantice m, soffietto m

źródła:

↑ ^1,0 ^1,1 ^1,2 Hasło „miech” w: Słownik języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
↑ Antoni Danysz, Odrębności słownikarskie kulturalnego języka polskiego w Wielkopolsce w stosunku do kulturalnego języka w Galicyi, „Język Polski” nr 8–10, s. 249.

miech (język kaszubski) edytuj

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski

(1.1) worek, wór

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła:

Źródło: „https://pl.wiktionary.org/w/index.php?title=miech&oldid=8137770”