mensura

mensura (język francuski)

wymowa:

IPA: /mɑ̃.sy.ʁa/

znaczenia:

czasownik, forma fleksyjna

(1.1) 3. os. lp przesz. literacki (passé simple) czasownika mensurer

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła:

mensura (język hiszpański)

wymowa:

IPA: [mẽn.ˈsu.ɾa]

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) miara

(1.2) pomiar, mierzenie

czasownik, forma fleksyjna

(2.1) 3. os. lp (él, ella, usted) czasu teraźniejszego (presente) trybu oznajmującego (indicativo) od mensurar

(2.2) 2. os. lp (tú) trybu rozkazującego (imperativo) od mensurar

odmiana:

(1) lm mensuras

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) medida

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. mensurabilidad ż, mensuración ż, mensurador m, mensuradora ż

przym. mensurable, mensural, mensurativo

czas. mensurar

związki frazeologiczne:

etymologia:

łac. mensūra

uwagi:

nie mylić z: mesura

źródła:

mensura (interlingua)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik

(1.1) miara

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła:

mensura (język łaciński)

mensura (1.1)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) mierzenie, miara

(1.2) rozmiar

(1.3) granica

odmiana:

(1.1-3) mēnsūra, mēnsūrae (deklinacja I)

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	mēnsūra	mēnsūrae
dopełniacz	mēnsūrae	mēnsūrārum
celownik	mēnsūrae	mēnsūrīs
biernik	mēnsūram	mēnsūrās
ablatyw	mēnsūrā	mēnsūrīs
wołacz	mēnsūra	mēnsūrae

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła: