mechanika

mechanika (język polski)

wymowa:

IPA: [mɛˈxãɲika], AS: [meχãńika], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.• akc. na 3 syl. ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) techn. dział techniki zajmujący się konstruowaniem i budowaniem maszyn i pojazdów; zob. też inżynieria mechaniczna w Wikipedii

(1.2) techn. dział obejmujący mechanikę ośrodków ciągłych i wytrzymałość materiałów

(1.3) fiz. dział fizyki opisujący ruch i odkształcenie ciał materialnych lub ich części na skutek ich wzajemnych oddziaływań oraz badający stan równowagi między nimi.

(1.4) sposób działania mechanizmu

(1.5) inform. model fizyki świata zaimplementowany w grze komputerowej

rzeczownik, forma fleksyjna

(2.1) D. i B. lp od: mechanik

odmiana:

(1.1-5)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	mechanika	mechaniki
dopełniacz	mechaniki	mechanik
celownik	mechanice	mechanikom
biernik	mechanikę	mechaniki
narzędnik	mechaniką	mechanikami
miejscownik	mechanice	mechanikach
wołacz	mechaniko	mechaniki

przykłady:

składnia:

kolokacje:

(1.1) mechanika precyzyjna

(1.3) mechanika nierelatywistyczna / relatywistyczna / klasyczna / kwantowa / punktu materialnego / układu punktów materialnych / bryły sztywnej / ośrodków ciągłych / płynów / ciał stałych / nieba

synonimy:

(1.1) inżynieria mechaniczna

(1.2) mechanika techniczna

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. mechanizm m, mechanik m, mechanizacja ż, mechanizowanie n

przym. mechaniczny

przysł. mechanicznie

czas. mechanizować, zmechanizować

związki frazeologiczne:

etymologia:

łac. mechanicus < gr. μηχανικός (mēkhanikos) < gr. μηχανή (mēkhanē) → maszyna, narzędzie

uwagi:

Zwykle w lp

tłumaczenia:

• afrykanerski: (1.1) meganika
• angielski: (1.1) mechanics; (1.2) mechanics; (1.3) mechanics; (1.4) mechanics; (1.5) mechanics
• arabski: (1.1) ميكانيكا, ميكانيك
• azerski: (1.1) mexanika
• białoruski: (1.1) механіка ż
• czeski: (1.1) mechanika
• duński: (1.2) mekanik w; (1.3) mekanik w; (1.4) mekanik w
• esperanto: (1.1) meĥaniko, mekaniko; (1.2) meĥaniko, mekaniko; (1.3) meĥaniko, mekaniko; (1.4) meĥaniko, mekaniko
• francuski: (1.1) mécanique
• hiszpański: (1.1) mecánica ż; (1.2) mecánica ż; (1.3) mecánica ż; (1.4) mecánica ż; (1.5) mecánica ż
• japoński: (1.1) 力学(りきがく)
• kataloński: (1.1) mecànica ż; (1.2) mecànica ż; (1.3) mecànica ż; (1.4) mecànica ż
• nowogrecki: (1.1) μηχανική ż
• ukraiński: (1.1) механіка ż
• włoski: (1.1) meccanica ż

źródła:

mechanika (język czeski)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) mechanika

odmiana:

(1.1)

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	mechanika	mechaniky
dopełniacz	mechaniky	mechanik
celownik	mechanice	mechanikám
biernik	mechaniku	mechaniky
wołacz	mechaniko	mechaniky
miejscownik	mechanice	mechanikách
narzędnik	mechanikou	mechanikami

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

przym. mechanický

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła:

mechanika (język słowacki)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) mechanika

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. mechanickosť ż, mechanizmus m, mechanik m, mechanička ż

przym. mechanický

przysł. mechanicky

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła:

mechanika (język węgierski)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik

(1.1) fiz. mechanika

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

(1.1) elektromechanika • finommechanika • kvantummechanika • talajmechanika

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. mechanikus, mechanizmus

czas. mechanizál

przym. mechanikai, mechanikus

przysł. mechanikusan

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła: