lokomotywa (język polski) edytuj

 
lokomotywa (1.1)
gwizd lokomotywy (1.1) parowej
wymowa:
IPA[ˌlɔkɔ̃mɔˈtɨva], AS[lokõmotyva], zjawiska fonetyczne: nazal.akc. pob. ?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) kolej. pojazd szynowy mający własny napęd, przeznaczony do ciągnięcia (lub pchania) wagonów; zob. też lokomotywa w Wikipedii.
(1.2) przen. lider, ktoś od kogo w największym stopniu zależy sukces
(1.3) uczn. uczennica, która pali papierosy[1]
odmiana:
(1.1-3)
przykłady:
(1.1) Zawsze marzyłem, że wsiądę do lokomotywy i pociągnę za gwizdek.
(1.2) Były poseł i działacz związkowy ma być lokomotywą listy wyborczej w województwie śląskim.
(1.2) Wszyscy byli pewni, że Kraków jest lokomotywą Euro 2012[2].
składnia:
kolokacje:
(1.1) lokomotywa elektryczna / parowa / spalinowa / na węgielmaszynista / prędkość / zjazd / awaria / kabina / koła / kotły / model / pantograf / podwozie / zderzak / gwizd / sapanie / świst lokomotywy • sapać jak lokomotywa • lokomotywa nadjeżdża / pędzi
(1.2) lokomotywa postępu
synonimy:
(1.1) elektrowóz, parowóz, ciuchcia
antonimy:
(1.1) wagon
hiperonimy:
(1.1) pojazd
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. lokomotywownia ż, lokomocja ż
zdrobn. lokomotywka ż
przym. lokomotywowy, lokomocyjny
związki frazeologiczne:
etymologia:
franc. locomotive < ang. locomotive < łac. loco + motivus
uwagi:
zob. też lokomotywa w Wikicytatach
tłumaczenia:
źródła:
  1. Danuta Buttler, O wzajemnym oddziaływaniu terminologii i słownictwa technicznego. Determinologizacja wyrazów z leksyki specjalnej, „Poradnik Językowy” nr 3/1979, s. 130.
  2. ze sport.pl