kto Bogu służy, temu szczęście płuży

kto Bogu służy, temu szczęście płuży (język polski)

wymowa:

IPA: [ˈktɔ ˈbɔɡu ˈswuʒɨ ˈtɛ̃mu ˈʃʧ̑ɛ̃w̃ɕʨ̑ɛ ˈpwuʒɨ], AS: [kto bogu su̯užy tẽmu ščẽũ̯śće pu̯užy], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.• asynch. ę 

​

znaczenia:

przysłowie polskie

(1.1) pobożność zapewnia nagrodę (szczęście) już w doczesnym życiu

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) komu Bóg co obiecał, nigdy go nie chybi • Bóg nie opuści, kto się nań spuści

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

zobacz inne przysłowia o Bogu, szczęściu

tłumaczenia:

źródła:

•  Hasło „Bóg” w: Samuel Bogumił Linde, Słownik języka polskiego, Drukarnia XX. Piiarów, Warszawa 1807-1814.
•  Hasło „Bóg” w: Samuel Adalberg, Księga przysłów, przypowieści i wyrażeń przysłowiowych polskich, Druk Emila Skiwskiego, Warszawa 1889–1894, s. 36.
• Grzegorz Knapski, Thesauri polono-latino-graeci Gregorii Cnapii e Societate Iesu., tom III, Cracoviae Typis Francisci Caesarii, 1632