krzyk (język polski) edytuj

krzyk (1.1)
wymowa:
?/i, IPA[kʃɨk], AS[kšyk], zjawiska fonetyczne: utr. dźw.
homofon: kszyk
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) głośne wołanie lub nieartykułowane dźwięki
(1.2) głośny odgłos wydawany przez ptactwo
odmiana:
(1.1-2)
przykłady:
(1.1) Przechodząc koło bazaru słyszałem natrętny krzyk przekupek.
(1.2) Krzyk ptaków nie pozwalał mi usnąć.
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) wrzask
antonimy:
(1.1) szept
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. krzykacz m, krzykaczka ż, krzykliwość ż, okrzyk mrz, wykrzyknik m, krzyczenie n
czas. krzyczeć ndk., pokrzykiwać ndk., nakrzyczeć dk., skrzyczeć dk., wykrzyczeć dk., skrzykiwać ndk., skrzyknąć dk.
przym. krzykliwy
przysł. krzykliwie
związki frazeologiczne:
krzyk mody / ostatni krzyk modyi po krzykupodnieść krzyknarobić krzykudużo krzyku, mało wełny, mówił diabeł strzygąc świniekrzykiem skrzypiec nie nastroiszwięcej krzyku niż bólukrzyk nie bólkrzyk rozpaczykrzyki jak w żydowskiej szkole
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła: