kręgiel

kręgiel (język polski)

kręgle (1.1)

wymowa:

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) pion o butelkowatym kształcie używany do gry w kręgle

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	kręgiel	kręgle
dopełniacz	kręgla	kręgli
celownik	kręglowi	kręglom
biernik	kręgiel / kręgla	kręgle
narzędnik	kręglem	kręglami
miejscownik	kręglu	kręglach
wołacz	kręglu	kręgle

przykłady:

(1.1) Zbyszek strącił osiem kręgli.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

(1.1) pion

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. kręglarz mos, kręglarstwo n, kręgielnia ż, kręgle lm nmos

zdrobn. kręgielek mrz

przym. kręgielny, kręglarski, kręglowy

związki frazeologiczne:

etymologia:

niem. Kegel → stożek

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) pin
• baskijski: (1.1) birla, txirlo
• czeski: (1.1) kuželka ż
• esperanto: (1.1) keglo
• fiński: (1.1) keila
• francuski: (1.1) quille ż
• galicyjski: (1.1) birlo m
• hiszpański: (1.1) bolo m
• islandzki: (1.1) keila ż
• kataloński: (1.1) bitlla ż
• litewski: (1.1) kėglis m
• łotewski: (1.1) ķeglis m
• macedoński: (1.1) кегла ż (kegla)
• niemiecki: (1.1) Kegel m
• norweski (bokmål): (1.1) konus n
• portugalski: (1.1) pino m
• rosyjski: (1.1) кегля ż (keglâ)
• słowacki: (1.1) kolok m
• sycylijski: (1.1) brigghiu
• szwedzki: (1.1) kägla w
• turecki: (1.1) koni
• węgierski: (1.1) tekebábu
• włoski: (1.1) birillo m

źródła: