kosmopolita

kosmopolita (język polski)

wymowa:

IPA: [ˌkɔsmɔpɔˈlʲita], AS: [kosmopolʹita], zjawiska fonetyczne: zmięk.• akc. pob. ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) człowiek nieuznający jakiegokolwiek obywatelstwa, a jedynie światowe

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	kosmopolita	kosmopolici
dopełniacz	kosmopolity	kosmopolitów
celownik	kosmopolicie	kosmopolitom
biernik	kosmopolitę	kosmopolitów
narzędnik	kosmopolitą	kosmopolitami
miejscownik	kosmopolicie	kosmopolitach
wołacz	kosmopolito	kosmopolici

przykłady:

(1.1) Wydawało się, że wszędzie czuł się u siebie – był prawdziwym kosmopolitą.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) obywatel świata

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. kosmopolityzm m

forma żeńska kosmopolitka

przym. kosmopolityczny

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) Cosmopolitan, cosmopolite
• białoruski: (1.1) касмапаліт m
• bułgarski: (1.1) космополит m
• czeski: (1.1) kosmopolita m
• francuski: (1.1) cosmopolite m
• hiszpański: (1.1) cosmopolita m
• interlingua: (1.1) cosmopolita
• islandzki: (1.1) heimsborgari m
• niemiecki: (1.1) Weltbürger m, Kosmopolit m
• nowogrecki: (1.1) κοσμοπολίτης m
• portugalski: (1.1) cosmopolita m
• rosyjski: (1.1) космополит m
• słowacki: (1.1) svetoobčan m, kozmopolita m
• starogrecki: (1.1) κοσμοπολίτης m
• ukraiński: (1.1) космополіт m
• włoski: (1.1) cosmopolita m

źródła:

kosmopolita (język baskijski)

wymowa:

znaczenia:

przymiotnik

(1.1) kosmopolityczny

rzeczownik

(2.1) kosmopolita

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła:

kosmopolita (język czeski)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski żywotny

(1.1) kosmopolita

odmiana:

(1.1)

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	kosmopolita	kosmopolité / kosmopoliti
dopełniacz	kosmopolity	kosmopolitů
celownik	kosmopolitovi	kosmopolitům
biernik	kosmopolitu	kosmopolity
wołacz	kosmopolito	kosmopolité
miejscownik	kosmopolitovi	kosmopolitech
narzędnik	kosmopolitou	kosmopolity

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) světoobčan

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. kosmopolitka

przym. kosmopolitický, kosmopolitní

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła: