kosmonaut
kosmonaut (język czeski) edytuj
- wymowa:
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męski żywotny
- (1.1) kosmonauta
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik kosmonaut kosmonauti / kosmonauté dopełniacz kosmonauta kosmonautů celownik kosmonautovi / kosmonautu kosmonautům biernik kosmonauta kosmonauty wołacz kosmonaute kosmonauti miejscownik kosmonautovi / kosmonautu kosmonautech narzędnik kosmonautem kosmonauty
- przykłady:
- składnia:
- synonimy:
- (1.1) astronaut
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. kosmonautka ż, kosmonautika ż, kosmos m
- przym. kosmonautický, kosmický
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- zobacz też: Indeks:Czeski - Zawody
- źródła:
kosmonaut (język wilamowski) edytuj
- zapisy w ortografiach alternatywnych:
- kosmonoüt
- wymowa:
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męski
- (1.1) astr. kosmonauta[1]
- przykłady:
- składnia:
- synonimy:
- (1.1) astronaut
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- zobacz też: Indeks:Polski - Zawody
- źródła:
- ↑
Słownik języka wilamowskiego w: Józef Gara, Zbiór wierszy o wilamowskich obrzędach i obyczajach oraz Słownik języka wilamowskiego, Stowarzyszenie Na Rzecz Zachowania Dziedzictwa Kulturowego Miasta Wilamowice „Wilamowianie”, Bielsko-Biała 2004, ISBN 83-914917-8-1, s. 00.
