koncept (język polski) edytuj

wymowa:
IPA[ˈkɔ̃nʦ̑ɛpt], AS[kõncept], zjawiska fonetyczne: nazal. ?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) książk. szybko nasuwający się pomysł[1]
(1.2) w archiwistyce: projekt pisma sporządzony przez referenta przed aprobatą szefa
odmiana:
(1.1-2)
przykłady:
(1.1) Nic dziwnego, że podstawowy koncept jest tymczasem naśladowany przez wszystkie możliwe firmy.
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. koncepcja ż, konceptualizm m, koncepcik mrz
przym. konceptowy, koncepcyjny, konceptualny
związki frazeologiczne:
etymologia:
łac. conceptus[2]
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1.   Hasło „koncept” w: Słownik języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  2. Halina Rybicka, Losy wyrazów w języku polskim, PWN, Warszawa 1976, s. 14.

koncept (język górnołużycki) edytuj

wymowa:
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski

(1.1) koncept
odmiana:
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. koncepcija ż
przym. konceptny
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
źródła:

koncept (język szwedzki) edytuj

wymowa:
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj nijaki

(1.1) brudnopis[1]
(1.2) koncepcja[2]
odmiana:
(1.1-2) ett koncept, konceptet, koncept, koncepten
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
źródła:
  1. Jacek Kubitsky, Słownik szwedzko-polski, Wydawnictwo Naukowe PWN, Natur och Kultur, Warszawa 1998, ISBN 83-01-12412-1, s. 251.
  2. Lexin, Språkrådets lexikon, Institutet för språk och folkminnen