komuna

komuna (język polski)

wymowa:

IPA: [kɔ̃ˈmũna], AS: [kõmũna], zjawiska fonetyczne: nazal. ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) wspólnota ludzi żyjących razem w oparciu o dzielenie się pracą i własnością; zob. też komuna w Wikipedii

(1.2) pot. pejor. komunizm, socjalizm

(1.3) pot. pejor. komuniści

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	komuna	komuny
dopełniacz	komuny	komun
celownik	komunie	komunom
biernik	komunę	komuny
narzędnik	komuną	komunami
miejscownik	komunie	komunach
wołacz	komuno	komuny

(1.2-3)

 

przypadek	liczba pojedyncza
mianownik	komuna
dopełniacz	komuny
celownik	komunie
biernik	komunę
narzędnik	komuną
miejscownik	komunie
wołacz	komuno

przykłady:

(1.1) Hippisi nie chcieli zakładać rodzin, bo woleli żyć w komunach.

(1.2) Kiedyś stali godzinami w kolejce po mięso, bo tak chciała komuna, dziś opychają się hamburgerami, bo tego chce amerykański koncern.

(1.2) Za komuny nic nie było, a wszystko było; teraz wszystko jest, a nic nie ma.

składnia:

kolokacje:

(1.1) Komuna Paryska

(1.2) za komuny

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

(1.1) wspólnota

hiponimy:

(1.1) squat, kibuc

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. komunizm m, komunista m, komunistka ż, komunia ż, komunizowanie n, komunistyczność ż, komunard m, komunizacja ż

przym. komunistyczny, komunalny, komunijny, komunistycznie

czas. komunizować, zdekomunizować

związki frazeologiczne:

etymologia:

(1.1) franc. commune < łac. communis → wspólny, zwykły, powszechny

uwagi:

tłumaczenia:

• bułgarski: (1.1) комуна ż
• niemiecki: (1.1) Kommune ż; (1.2) Kommunismus m

źródła:

komuna (język baskijski)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik

(1.1) komuna

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła:

komuna (esperanto)

morfologia:

komun•a

wymowa:

​ ​

znaczenia:

przymiotnik

(1.1) wspólny, ogólny

(1.2) potoczny

(1.3) nagminny

(1.4) zool. zwyczajny

odmiana:

(1.1-4)

 

	ununombro	multenombro
nominativo	komuna	komunaj
akuzativo	komunan	komunajn

przykłady:

(1.1) Do mi alpinglis ĝin al tabulo en la komuna kafumejo. → Więc przypiąłem go na tablicy we wspólnej kawiarence.

(1.1) Ĉiuj multnaciaj ŝtatoj en la historio havis komunan lingvon, apud la lokaj lingvoj, sed tiam temis pri imperioj, kie la lingvo de la kortego aŭ de la dominanta popolo estis trudita al la ceteraj popoloj. → Każde wielonarodowe państwo w historii miało wspólny język obok języków lokalnych, ale to dotyczyło imperiów, gdzie język dworu lub dominującego ludu, był narzucony pozostałym ludom.

składnia:

kolokacje:

(1.4) komuna arĝentmevo • komuna aŭko • komuna buteo • komuna fazano • komuna fuliko • komuna hematopo • komuna himantopo • komuna koturno • komuna molanaso • komuna nizo • komuna ridmevo • komuna serpentaglo • komuna turfalko

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. komuno, komunumo

przysł. komune

związki frazeologiczne:

azenon komunan oni batas plej multe • malfeliĉo komuna estas malpli premanta • sango komuna reciproke sin altiras

etymologia:

uwagi:

źródła: