kompletność

kompletność (język polski)

wymowa:

IPA: [kɔ̃mˈplɛtnɔɕʨ̑], AS: [kõmpletność], zjawiska fonetyczne: nazal.

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) cecha tego, co jest kompletne, nie ma braków

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza
mianownik	kompletność
dopełniacz	kompletności
celownik	kompletności
biernik	kompletność
narzędnik	kompletnością
miejscownik	kompletności
wołacz	kompletności

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) pełność

antonimy:

(1.1) niekompletność

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. komplet m, komplecik m, kompletowanie n

czas. kompletować ndk.

przym. kompletny

przysł. kompletnie

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) completeness, integrity
• białoruski: (1.1) камплектнасць ż
• białoruski (taraszkiewica): (1.1) камплектнасьць ż
• bułgarski: (1.1) комплектност ż
• hindi: (1.1) अखंडता ż
• rosyjski: (1.1) комплектность ż
• ukraiński: (1.1) комплектність ż

źródła: