kołować (język polski) edytuj

wymowa:
IPA[kɔˈwɔvaʨ̑], AS[kou̯ovać] ?/i
znaczenia:

czasownik

(1.1) o samolocie: poruszać się po ziemi na kołach
(1.2) pot. oszukiwać, zwodzić
(1.3) zataczać kręgi wokół czegoś, zwykle w powietrzu
(1.4) pot. mówić w pokrętny sposób
(1.5) pot. nadkładać drogi

czasownik zwrotny kołować się

(2.1) pot. oszukiwać się nawzajem
(2.2) kręcić się
odmiana:
(1-2) koniugacja IV
przykłady:
(1.3) Nie było wiatru, długo więc kołował w powietrzu, lądując wreszcie na ścieżce[1].
składnia:
(1.2) kołować + B.
kolokacje:
synonimy:
(1.2) rolować, kiwać, nabierać, kantować; pot. nabijać w butelkę, robić w balona, robić w bambuko, robić w jajo, robić w konia, wpuszczać w maliny; posp. wykręcać wała; wulg. robić w chuja; eufem. robić w człona
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. koleśność ż, koleina ż, koło n, kółko n, kołowanie n, kolarz mos
przyim. koło
czas. kołowacieć
przysł. koleśno
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. Maria Nurowska, Panny i wdowy: zdrada, 1993, Narodowy Korpus Języka Polskiego.