knedel

knedel (język polski)

knedle (1.1)

wymowa:

IPA: [ˈknɛdɛl], AS: [knedel] ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) kulin. kulisty pieróg (kluska) z ciasta przyrządzonego z rozgniecionych gotowanych ziemniaków i mąki pszennej, nadziewana owocami lub mięsem; zob. też knedle w Wikipedii

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	knedel	knedle
dopełniacz	knedla	knedli
celownik	knedlowi	knedlom
biernik	knedel	knedle
narzędnik	knedlem	knedlami
miejscownik	knedlu	knedlach
wołacz	knedlu	knedle

przykłady:

(1.1) Ja też się razu pewnego założyłem i zjadłem cztery gęsi i dwie misy knedli z kapustą.

składnia:

kolokacje:

(1.1) knedle kartoflane / wiedeńskie / ze szpinakiem / ze śliwkami / z mięsem / z truskawkami / z twarogiem • babcine / puszyste / szybkie / ziemniaczane kndele • ciasto na knedle • przepis na knedle

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

(1.1) pieróg, kluska

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

przym. knedlowy

związki frazeologiczne:

etymologia:

niem. Knödel

uwagi:

• zwykle w lm
• nie mylić z: knedlik
• zobacz też: Indeks:Polski - Jedzenie

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) knödel, dumpling
• węgierski: (1.1) gombóc

źródła: