kelwin

kelwin (język polski)

wymowa:

IPA: [ˈkɛlvʲĩn], AS: [kelvʹĩn], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal. ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) jedn. miar. fiz. podstawowa jednostka temperatury w układzie SI, oznaczana K; zob. też kelwin w Wikipedii

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	kelwin	kelwiny
dopełniacz	kelwina	kelwinów
celownik	kelwinowi	kelwinom
biernik	kelwin	kelwiny
narzędnik	kelwinem	kelwinami
miejscownik	kelwinie	kelwinach
wołacz	kelwinie	kelwiny

przykłady:

(1.1) Ten pomiar był wykonywany w temperaturze siedemdziesięciu kelwinów.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

od tytułu lorda Kelvina, który pochodzi od nazwy rzeki Kelvin

uwagi:

dawniej używane określenie stopień Kelvina, używane przez analogię ze stopniem Celsjusza, jest niepoprawne

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) kelvin
• baskijski: (1.1) kelvin
• esperanto: (1.1) kelvino
• hiszpański: (1.1) kelvin m
• niemiecki: (1.1) Kelvin n
• słowacki: (1.1) kelvin m
• węgierski: (1.1) kelvin

źródła: