katakana

katakana (język polski)

wymowa:

IPA: [ˌkataˈkãna], AS: [katakãna], zjawiska fonetyczne: nazal.• akc. pob.

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) jęz. jeden z dwóch japońskich systemów pisma sylabicznego kana; zob. też katakana w Wikipedii

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza
mianownik	katakana
dopełniacz	katakany
celownik	katakanie
biernik	katakanę
narzędnik	katakaną
miejscownik	katakanie
wołacz	katakano

przykłady:

(1.1) Katakana jest używana głównie do zapisu słów zapożyczonych z języków obcych.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

jap. 片仮名 (katakana)

uwagi:

zobacz też: hiragana • kanji • romaji

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) katakana
• arabski: (1.1) كاتاكانا

źródła:

katakana (język angielski)

wymowa:

IPA: /ˌkɑtəˈkɑːnə/

​

znaczenia:

rzeczownik

(1.1) jęz. katakana

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła: