karnacja (język polski) edytuj

wymowa:
IPA[karˈnaʦ̑ʲja], AS[karnacʹi ̯a], zjawiska fonetyczne: zmięk. ?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) koloryt skóry człowieka
(1.2) inform. wygląd programu komputerowego itp.; zob. też skórka (informatyka) w Wikipedii
odmiana:
(1.1-2)
przykłady:
(1.1) Niektórzy ludzie w Polsce utożsamiają z Arabami wszystkie osoby o śniadej karnacji lub wyznania muzułmańskiego.
składnia:
kolokacje:
(1.1) jasna / ciemna / śniada karnacja • mieć jasną / ciemną / śniadą karnację • pasować do jasnej / ciemnej / śniadej karnacji
synonimy:
(1.2) skórka, motyw, kompozycja
antonimy:
hiperonimy:
(1.1) cera
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. karnizm mrz, inkarnacja ż, reinkarnacja ż, inkarnatka ż, karneol m
przym. karnacyjny
związki frazeologiczne:
etymologia:
(1.1) franc. carnationpłeć, koloryt ciała < wł. carnagionekolor ciała < wł. carneciało < carnis D. lp od łac. caromięso[2]
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1.   Hasło „karnacja” w: Zygmunt Saloni, Włodzimierz Gruszczyński, Marcin Woliński, Robert Wołosz, Danuta Skowrońska, Zbigniew Bronk, Słownik gramatyczny języka polskiego — wersja online.
  2. Hasło „karnacja” w: Władysław Kopaliński, Słownik wyrazów obcych i zwrotów obcojęzycznych, De Agostini Polska.