introligator

introligator (język polski)

introligator (1.1)

wymowa:

IPA: [ˌĩntrɔlʲiˈɡatɔr], AS: [ĩntrolʹigator], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.• akc. pob.

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) druk. rzem. osoba zajmująca się zawodowo oprawą książek i innych wydawnictw; zob. też introligator w Wikipedii

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	introligator	introligatorzy
dopełniacz	introligatora	introligatorów
celownik	introligatorowi	introligatorom
biernik	introligatora	introligatorów
narzędnik	introligatorem	introligatorami
miejscownik	introligatorze	introligatorach
wołacz	introligatorze	introligatorzy

przykłady:

(1.1) Drukarnia zatrudni krajacza i introligatorów.

(1.1) Książki są często brudne, mokre, oblepione pajęczynami, ale znajomy introligator, pan Wiesio, potrafi przywrócić im dawny blask (…)

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) daw. oprawiacz

antonimy:

hiperonimy:

(1.1) rzemieślnik

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. introligatornia ż, introligatorstwo n

przym. introligatorski

związki frazeologiczne:

etymologia:

śr.łac. introligator < łac. intrō + lĭgāre → wiązać do wewnątrz

uwagi:

zob. też introligator w Wikicytatach

zobacz też: Indeks:Polski - Zawody

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) bookbinder
• białoruski: (1.1) пераплётчык m
• bułgarski: (1.1) книговезец m
• duński: (1.1) bogbinder w
• litewski: (1.1) knygrišys m
• niemiecki: (1.1) Buchbinder m
• nowogrecki: (1.1) βιβλιοδέτης m
• rosyjski: (1.1) переплётчик m, интролигатор m
• ukraiński: (1.1) палітурник m
• węgierski: (1.1) könyvkötő

źródła: