indolencja

indolencja (język polski)

wymowa:

IPA: [ˌĩndɔˈlɛ̃nʦ̑ʲja], AS: [ĩndolẽncʹi ̯a], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.• akc. pob. ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) książk. bezradność, bezczynność, brak reakcji na sytuację

odmiana:

(1.1) blm,

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	indolencja	indolencje
dopełniacz	indolencji	indolencji / przest. indolencyj
celownik	indolencji	indolencjom
biernik	indolencję	indolencje
narzędnik	indolencją	indolencjami
miejscownik	indolencji	indolencjach
wołacz	indolencjo	indolencje

przykłady:

(1.1) Twoja indolencja intelektualna mnie przeraża.

składnia:

(1.1) indolencja + D.

kolokacje:

(1.1) indolencja poznawcza / urzędnicza / organizacyjna • rażąca / totalna indolencja • indolencja policji / polityków / władz

synonimy:

(1.1) niezaradność, niedołęstwo, niemrawość, bezradność, bezczynność, bierność, niedowład, pasywność, opieszałość, nieporadność, niemoc, inercja, impotencja

antonimy:

hiperonimy:

(1.1) nieumiejętność

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

przym. indolentny

związki frazeologiczne:

etymologia:

łac. indolentia → nieczułość na ból

uwagi:

zwykle w lp

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) indolence, indolency
• arabski: (1.1) قصر m
• duński: (1.1) indolens
• francuski: (1.1) indolence ż
• niemiecki: (1.1) Indolenz ż
• portugalski: (1.1) indolência ż
• rosyjski: (1.1) инертность ż, вялость ż, беспомощность ż
• włoski: (1.1) indolenza ż

źródła: