hucpa (język polski) edytuj

wymowa:
IPA[ˈxuʦ̑pa], ASucpa] ?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) nadmierna pewność siebie, połączona z zuchwałością albo chęcią ukrycia swojego braku umiejętności[1]
(1.2) zuchwałe działanie, źle postrzegane przez innych, np. jako oszustwo[1]
odmiana:
(1.1-2)
przykłady:
(1.2) Wszystko to była jedna wielka hucpa.
(1.2) Inwestycje okazały się hucpą.
składnia:
kolokacje:
(1.2) naukowa (pseudonaukowa) / sądowa hucpa
synonimy:
(1.1) chucpa, tupet
(1.2) chucpa
antonimy:
hiperonimy:
(1.1) bezczelność, arogancja
(1.2) bezczelność, arogancja, granda, kpina, oszustwo
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
jid. חוצפּה (chucpe) < hebr. חצפה (chucpa)
uwagi:
wcześniej w języku polskim pojawił się zapis z h, później z ch (to drugie ściślej odpowiada hebrajskiemu ח); obecnie oba zapisy są poprawne ortograficznie[2][3]
tłumaczenia:
(1.1-2) zobacz listę tłumaczeń w haśle: chucpa
źródła:
  1. 1,0 1,1   Hasło „hucpa” w: Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN.
  2.   Porada „hucpa” w: Poradnia językowa PWN.
  3.   Hasło „hucpa” w: Słownik języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.