hortus

hortus (język łaciński)

hortus (1.1)

wymowa:

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski

(1.1) ogród, park

odmiana:

(1) hortus, hortī (deklinacja II)

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	hortus	hortī
dopełniacz	hortī	hortōrum
celownik	hortō	hortīs
biernik	hortum	hortōs
ablatyw	hortō	hortīs
wołacz	horte	hortī

przykłady:

(1.1) In horto servi laborant. → W ogrodzie pracują niewolnicy.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. cohors ż, hortulus m

przym. hortensis, ortensis, hortensius

związki frazeologiczne:

etymologia:

praindoeur. *gherd-/ghert- → to, co jest zagrodzone; źródłosłów dla ast. güertu, dalmatyński vart, friu. ort, hiszp. huerto, hiszp. huerta, katal. hort, katal. horta, korsykański ortu, piemoncki òrt, port. horto, port. horta, romansz üert, romansz iert, sardyński oltu, sardyński ortu, sardyński otu, sycyl. òrt, sycyl. òrta, sycyl. ortu, wenec. orto, wenec. ort, wł. orto

uwagi:

źródła: