gładzica

gładzica (język polski)

gładzica (1.1)

wymowa:

​, IPA: [ɡwaˈʥ̑iʦ̑a], AS: [gu̯aʒ́ica], zjawiska fonetyczne: zmięk.

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) icht. Pleuronectes platessa, flądra zamieszkująca europejskie wybrzeża Oceanu Atlantyckiego, Morza Śródziemnego, Bałtyckiego i Białego; zob. też gładzica w Wikipedii

(1.2) techn. używane w stolarstwie i budownictwie narzędzie służące do ręcznego polerowania drewna oraz zdzierania z niego wierzchniej warstwy

odmiana:

(1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	gładzica	gładzice
dopełniacz	gładzicy	gładzic
celownik	gładzicy	gładzicom
biernik	gładzicę	gładzice
narzędnik	gładzicą	gładzicami
miejscownik	gładzicy	gładzicach
wołacz	gładzico	gładzice

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.2) cyklina

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) European plaice
• baskijski: (1.1) platuxa
• duński: (1.1) rødspætte w
• hiszpański: (1.1) solla ż
• nowogrecki: (1.1) ευρωπαϊκή χωματίδα ż, γλωσσάκι n, φασί n
• szwedzki: (1.1) rödspätta w

źródła: